Hatha Yoga

Als massagetherapeut merk ik dagelijks zeer wel wat zulke tijdsmomenten voor een mens kunnen betekenen. Bij het geven van elke massagebehandeling zoek ik (als masseur) ook altijd die rust, voor u maar ook voor mij. Dat hoort ook zo, is mijn mening. En toch is dat niet hetzelfde als wanneer ik bewust diezelfde tijd opzoek voor mezelf bij mijn dagelijkse Yoga beoefening.

Toegegeven, het kost soms wat moeite en vaak ook net dat beetje extra discipline om jezelf die uitstap te vergunnen. Het is zo druk allemaal en er is immers zo veel te doen dat (verstandelijk) hoger op het prioriteitenlijstje staat. Maar dan komt daar toch telkens weer dat ultieme moment.

Eén met jezelf en even is daar als het ware, een alternatieve werkelijkheid. Een oase van rust waarin gerelativeerd kan worden zonder plichtsbesef, de zaken beschouwd vanuit een andere en meer eigen invalshoek, om daarbij eenvoudigweg te ‘zijn’. Het ‘nu-moment’ als parel in de snoer des tijds. Een knipoog naar het leven, een glimlach naar jezelf.

Mijn benadering richting Yoga is rust, en dus rust in een sessie. Rust ook in elke ‘Yoga les’.

Mijn partner leest graag met enige regelmaat werken van Louis Couperus. Ik erken: een groot schrijver uit de Nederlandse literatuur. Maar ik deel mijn partner’s bezieling op dit punt niet. Toch viel eens mijn blik op één van de titels in zijn boekenkast: “Langs lijnen van geleidelijkheid”, zo spelde het.

Als Yoga beoefenaar kan ik me in die woorden zeer wel vinden. Zonder een inhoudelijke parallel te willen trekken bestaat er een bekend gezegde dat luidt: “Langzaam aan, dan breekt het lijntje niet”. Wanneer we als persoon streven naar het best haalbare, dan is elke lichaamsbeweging meteen ook impliciet een lichaamsoefening. Ieder op zijn of haar eigen niveau en daarmee voor ieder zijn of haar beste kunnen.

Het leven is immers veel waarschijnlijker een reis dan een doel.